அக்கா நான் புதுசு -8

8. மாலை நேரத்து மழை

-- பிரியாவப்ப் பார்த்தா மட்டும் ஏன் இப்படி ஒரு சந்தோசம். அவள்ட்ட பேசிட்டே இருக்கனும்னு தோனுது -- ஹரியின் எண்ணங்கள் அவனை சூழ்ந்திருக்க சைக்கிலில் வந்துகொண்டிருந்த பிரியாவை பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.

“ஹரி ஸ்கூல் வரலையா?” ஹரியை நெருங்கிய பிரியா கேள்வியை வீசியபடி தன் சைக்கிலின் பிரேக்கை அலுத்தினாள்

“இதோ வந்துட்டேன். ஸ்கேல் வாங்க வந்தேன்" என்றபடி தன் சைக்கிலில் ஏறினான். இருவரும் பள்ளியை நோக்கி சக்கிலை மிதித்தனர்.

“எப்படி போகுது பயாலஜி டியூசன்?” ஹரி பேச்சை தொடர்ந்தான். பிரியாவைத் திரும்பிப்பார்த்த ஹரி தன் கண்கள் அவள் கண்களைத் தவிர வேரு எங்கும் போகத்தயங்கியதை எண்ணி ஆச்சர்யப்பட்டான்

-- என்ன இப்போலாம் பிரியா கண்ணத்தவிர வேர எங்கயும் பார்க்கத் தோனரது இல்லை. இவ நம்ம மேல காட்ர லவ் நம்மல ஏதோ பன்னுதே -- ஹரி யோசித்தபடி இருந்தான்.

“போகுது ஹரி. அல்மோஸ்ட் ஸ்கூல்ல மிஸ் சொல்லித்தர்ரது தான் கவிதா அக்காவும் சொல்லராங்க. அப்போ அப்போ டெஸ்ட் வைக்கராங்க அதான் ஒரே ஆறுதல்" அலுத்துகொண்ட பிரியா, மேலும் தொரர்ந்தாள் "அப்பறம், சார் ஏதோ டஉட்னா என்கிட்ட கேட்கரதா சொன்னிங்களே. டௌட் ஏதும் இருக்கா" என்றாள் நக்கலாக

“அதை தான் இந்த மேம், ஹேமா அக்காட்ட கேட்டுக்க சொன்னீங்களே" ஹரி நக்கலடிக்க, பிரியாவின் முகம் சுறுங்கியது. அதை பார்த்த ஹரி மனதிற்க்குள் சிரித்தான். பிரியாவிற்க்கு தன் மேல் பொஸசிவ்னஸ் இருப்பது ஆனந்த கலிப்பை ஏற்ப்படுத்தியது.

“சரிங்க மேம், டௌட் இருந்தா தான் உங்க கிட்ட பேசனுமா? ஒரு நல்ல பிரண்டா பேசக்கூடாதா?” நக்கலாய்த் தொடர்ந்தான் ஹரி

“ஓ... பிரண்டா தானா?” பிரியா ஏமாற்றம் அடைந்ததை அவள் குரல் காட்டிக்கொடுத்தது.

“என்ன புரியல?” ஹரி புரியாமல் குழம்பினான்

“பிரண்டு மட்டும்தானா?” பிரியாவின் வெட்க்கம் அவள் முகத்தை விழுங்க, அவள் சைக்கில் மின்னலென பறந்தது. ஹரி ஆனந்தம் கலந்த அதிற்ச்சியில் உரைந்து நின்றான். அவன் உரைந்தாலும் அவன் இதையம் உயரத்தில் சிறகடித்துக் கொண்டிருந்தது.

 *******
“இப்படி எல்லாம் கூடவா பன்னுவாங்க?” ஹரி தன் ஆச்சர்யத்தை பதிவு செய்த படி தன் மதிய உண்வை உள் தள்ளினான்

"டேய் இதெல்லாம் அதுல ஒரு பார்ட்டா" ராஜா அறிவுரை வழங்க. ஹரிக்கு குழப்பம் விழகவில்லை.

“ஆனால் எப்படி மச்சி அத வாய்ல விட்டு. எனக்கு அது வித்யாசமா இருந்தது"

“மச்சி அவங்க மட்டும் இல்ல நம்மலும் பெண்களோட அந்த இடத்த டேஸ்ட் பன்னனும் அதான் அவங்களுகும் பிடிக்கும்" றாஜாவின் அறிவுரைத் தொடர்ந்தது.

“அந்த இடத்துலயா? அச்சோ எப்படிடா? அது... நினைக்கவே உவேக்... ஒரு மாறி இருக்கு மச்சி" ஹரியால் சாப்பிட முடியவில்லை

“அடப்பாவி உன் வாழ்க்கை கஷ்ட்டம் தான். இதுவே தெரிலையே மத்தவிசயம்லாம்?” ராஜா அதிர

“அதெல்லாம் கத்துக்கலாம் பொருமையா" என்றான் ஹரி

“ஆமாம், ஒரு டியூசன் வச்சு கத்துக்க நல்லவனே.... அது சரி அந்த மேட்டரப்பார்த்து நீ ஒர்க்கவுட் பன்னியா?” 

“ஆமாம் மச்சி. ஆனால், நடுவில அக்காட்ட கால் பன்னி பேசீட்டு அப்பறம் தான் பன்னே அதனால மூட் குறஞ்சிடுச்சு. நீ சொன்ன அது வரல" ஹரி வறுந்தினான்

“அடப்பாவி மேட்டர் எப்படி பன்னனும்னு தெரியல... கைல செய்யவும் தெரியல ஆனா தினமும் 1000 டௌட் மட்டும் கேளு. கஷ்ட்டம் மச்சி" ராஜா அலுத்துக் கொண்டான். இருவரும் அறிவியலில் மூழ்கி ஆரோக்கியத்தை மறந்தனர். உணவு இடைவேலை முடிந்ததை அறிவிக்கும் மணி ஒலித்தது

*******
“ஹேமா, இப்போ நீங்க அவசியம் சைக்கில்ல போகனுமா? மழைவரும் போல இருக்கு. நனைஞ்சிடுவீங்க. வாங்க கார்ல போயிடலாம்.” விஜயா ஆன்டி பேசியது ஹரிக்கு வறுத்தம் அளித்தது.

“இல்ல மம்மி நீங்க ஹாஸ்பிட்டல் போய்ட்டு வருவீங்க லேட் ஆகும். எனக்கு டயர்டா இருக்கு. நான் ஹரிக்கூட வீட்டுக்கு போரேன். மழை வர்ரதுக்குள்ள நாங்க வீட்டுக்கு போய்டுவோம்" ஹேமாவின் பதில் ஹரியின் வறுத்ததை விரட்டியது.

“சரி அப்போ பத்திரமா போங்க. அப்பா வந்தா நான் ஹாஸ்பிட்டல் போய்ட்டு வந்துடுவேன்னு சொல்லுங்க" விஜயா சொல்லிவிட்டு காரை நோக்கி நடந்தாள். டிரைவர் சூட்கேஸை சுமந்த படி பின் தொடர்ந்தான்.

“வாடா போலாம்" ஹரியின் கையை பிடித்து இளுத்தாள் ஹேமா. ஹரி மகிழ்ச்சியாக பின் தொடர்ந்தான்.

“அக்கா டயர்டா இருக்கியா? நான் வேன்னா சைக்கில் ஓட்டவா? நீ பின்னாடி உகாந்துக்க" ஹரி பாசம் காட்டினான்

“டேய் அப்படி சொன்னாதான் அம்மா விடுவாங்க அதான் சொன்னேன். வா நான் ஓட்டரேன், உன் கூட சைக்கில்ல போய் 3 வருசம் ஆச்சு. வா போலாம்" சொன்னபடி சைக்கிலை எடுத்தாள் ஹேமா. தன் பிங்க் டாப்பின் பின் பக்கத்தை ஒதுக்கிவிட்டு சீட்டில் அமர்ந்தாள். ஹரி பின் பக்க கம்பி இருக்கையில் அமர்ந்தான்.

அமர்ந்த நொடி ஹேமாவின் நீளமான முதுகை அவளுடைய பிங்க் டாப் இருக அலுத்தி இருப்பதை கவனித்தான். அவள் பிரா ஸ்ட்ராப் அந்த அலுத்ததின் நடுவில் சிக்கி தன்னை வெளிக்காட்டிக் கொண்டிருந்தது. இரண்டு நாட்களாக உரங்கிய ஹரியின் காம எண்ணம் மீண்டும் உயிர் பெற்றது.

"மனசு மயங்கும்... மௌன கீதம்... பாடு... மன்மதக்கடலில்... சிற்பிக்குள் முத்து.... தேடு...." டீக்கடையில் ஒலித்த ரேடியோ அவர்களை வழியனுப்ப ஹேமா சைக்கிலை மிதிக்க ஆரம்பித்தாள். மழை பொழிய மேகங்கள் தயாராக, அதற்க்கு காற்றும் ஆதரவு தருவாதாக ஜில்லிட்டது.

“இரண்டு நாள் எப்படிடா போச்சு?” ஹேமா கேள்வியுடன் ஆரம்பித்தாள். ஹரியின் பார்வை இன்னும் அவள் முதுகின் மீதே இருந்தது.

“ரொம்ப போரடிச்சதுக்கா. எப்படா சனிக்கிழமை சாய்ந்தரம் வரும் உன்ன பாக்கலாம்னு வெயிட் பன்னேன்"

“என்னடா ஐஸ் வெய்க்கிரியா?” நக்கலடித்தாள் ஹேமா. ஜில் காற்று இப்போது வேகம் எடுக்க அது ஹரியின் கண்ணங்களை வருடிச் சென்றது. அந்த லீலை பிடித்த காற்று மெதுவாக ஹேமாவின் டாப்பின் பின் பக்கத்தை தன்னுடன் சேர்த்து மேலே தூக்க ஆரம்பித்தது. ஹேமாவும் சைகிலை வேகமாக மிதிக்க அது காற்றுக்கு வசதியாக போனது.

மேல் எழும்பிய ஹேமாவின் டாப்பை கண்களால் விழிங்கிக் கொண்டிருந்தான் ஹரி. ஹேமா தன் ஜீனை சற்று கீழே தள்ளி அணிந்திருந்தாள். அதனால் அவள் டாப் மேல் நோக்கி பறக்க ஹேமாவின் கீழ் முதுகு ஹரியின் கண்களை கவர்ந்தது.

வெள்ளை நிறத்தில் பலிங்கு போல் இருந்த முதுகில் ஆங்காங்கே வியர்வைத் துழிகள். அதை கண்ட ஹரியின் கண்கள் இன்புற்றது. அவன் உதடுகள் அந்த வியர்வைத் துழிகளை சுவைக்க நினைத்தது.

-- என்ன இந்த வியர்வைத் துழி இவ்வள்வு செக்ஸியா தெரியுது? அதை கிஷ் பன்னத் தோனுதே. எனக்குள்ள என்ன நடக்குது -- ஹரி குழம்ப. காற்று சற்று குரைந்து அந்த வசீகர காட்ச்சிக்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்தது.

இந்த காட்ச்சிகள் ஹேமாவின் கேள்விக்கு ஹரி பதில் சொல்வதை தடுக்கவில்லை “அடபோக்கா.. உன்னை எனக்கு எவ்வள்ளவு பிடிக்கும்னு உனக்கு தெரியல" என்றான் ஹரி

“அச்சோ சோ ஸ்வீட்... நீ கொடுத்த கிப்டலயே அத நான் தெரிஞ்சுகிட்டேன் ஹரி" ஹேமாவின் பதில் ஹரியின் முகத்தில் பெருமிதப் புன்னகையை வரவழைத்தது. பேசிய படி முன்னிருந்த பல்லத்தை கவனிக்காமல் ஹேமா சைக்கிலை மிதிக்க, சைக்கில் டயர் ஒரு நொடி டமார் என அடி வாங்கியது.

“அக்கா... உனக்கு சைக்கில் ஓட்டத் திரியுமா? தெரியாதா? இப்படி போன நான் சீக்கிரம் போய்டுவேன்"

“ஹா.. ஹா.. சரி என் ஹிப்ல கை வச்சுக்க" என்றாள் ஹேமா

“அக்கா நாங்க பொரந்ததுல இருந்தே ஸ்ட்ராங்க் எங்களுக்கு சப்போர்ட் தேவையில்லை"

“டேய் இப்ப சீன் போட்ரத நிருத்தீட்டு பிடிக்கிரியா இல்ல மறுபடி பல்லத்தில விடவா?” ஹேமா உத்தரவிட ஹரி மறுமொழி பேசாமல் தன் கைகளை ஹேமாவின் இடை அருகில் கொண்டு சென்றான்.

தன் இதயம் இதை கொண்டாடினாலும் தன் கைகள் நடுங்குவதை ஹரி உணர்ந்தான். படபடத்த கைகள் இடையய் நெருங்கியது.

-- கொஞ்சம் விட்டா இந்த ஜில் காத்துலையும் வியர்த்துடும் போலயே -- மனதக் கட்டுப்படுத்தி தன் கைகளை ஹேமாவின் இடையில் பதித்தான்.

--அடடா அவசரத்துல கொஞ்சம் கீழ தள்ளி கையை வச்சுட்டோம் -- ஹேமாவின் ஜீன் மீது கைகள் இருப்பதை உணர்ந்தான் ஹரி. அந்த சொர சொரப்பான ஜீன் அவன் கைகளை அவள் இடயை தொட விடாமல் தடுத்தது.

ஹேமா மீண்டும் ஒரு பல்லத்தில் சைக்கிலை விட அதற்கென்றே காத்திருந்தார் போல சைக்கிலுடன் சேர்ந்து தானும் ஒரு குதி குதித்து தன் கையய் சற்று மேலே தள்ளி பிடித்தான் ஹரி. மிருதுவான அவள் இடை கையில் பட ஹரியின்  காம எண்ணங்கள் தலைத் தூக்கியது. அவள் இடைத் தந்த ஆனந்தம் ஹரியின் கைவழி பயணித்து மூலையை முட்டியது.

தன் பூலிற்க்கு இரத்த ஓட்டம் அதிகரிப்பதை உணர்ந்தான் ஹரி. சிறிது நேரத்தில் அவன் பூலும் அந்த ஆனந்த ஆட்டத்தில் பங்கு கொண்டது. விம்மிய படி அவன் நீல நிற ஸ்கூல் பேன்டை முட்டியது.

“ஹரி மலை வில ஆரம்பிச்சுடுச்சு. அனேகமா வீட்டுக்கு போரதுக்குள்ள நனைஞ்சிடுவோம்" ஹேமாவின் குரள் ஹரியின் சுய நினைவை மீட்டெடுத்தது. அதற்குள்ளாக சிறிய தூரல் விழ ஆரம்பித்து விட்டது.

“பரவால்லக்கா நம்ம மழைல நனைஞ்சு ரொம்ப நாள் ஆச்சு"

“அதும் சரி தான்" ஹேமா மீண்டும் சாலையில் கவனத்தைப் பதித்தாள்.

சிறிது நேரம் காணமற் போன காற்று மீண்டும் ஹேமாவின் பிங்க் டாப்பை உறவாட அழைத்தது. எதிர் பாராமல் வந்த சந்தர்பத்தை ஹரி தனக்கு சாதகமாக்கினான். ஹேமாவின் டாப் சற்று மேலே தூக்க தன் கைகளை அவள் இடையை உரசும் படி வைத்துக் கொண்டான். விரல்கள் டாப் மீதும் அடிக்கை ஹேமாவின் இடை மீதும் ஒட்டியது. சைக்கிள் குதிக்க குதிக்க ஹரியின் கைகள் முன்னும் பின்னும் சென்று ஹேமாவின் இடையை தேய்த்தது.

ஹரியின் பூல் மேலும் விரைக்க பேன்ட் கூடாரம் அமைத்தது. தன் பூல் சிறிது ஈரம் ஆனதை உணர்ந்தான்.  வெளிப்பக்கத்தை மழை நீரும் உள் பக்கததை காம நீரும் நனைக்க ஹரி காம வேட்கையில் மூழ்கினான். தன் உறுப்பைத் தொட கை துடித்தது. ஆனால் தான் இருப்பது மக்கள் நடமாடும் சாலை என்பதால் அதை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டான்.

-- அப்பா... மைதா மாவு மாரி சாப்டா இருக்கு -- ஹரியின் மனம் அவள் இடையின் தன்மையய் அளக்க   அதற்குள் மழையும் சற்று அதிகரிக்க ஆரம்பித்தது.

“டேய் மழை நல்லா தான் இருக்கு, ஆனா முகத்துல வேகமா படுது, வலிக்குதுடா" ஹேமா வறுத்தப்பட

“அவ்வளவு தான்க்கா வீட்டை நெருங்கீட்டோம் என ஹரி ஆறுதல் சொன்னான். வீட்டை நெருங்கி விட்டதை உணர்ந்த ஹரியின் முகம் சுருங்கொயது. சைக்கில் நேரே ஹேமாவீட்டு போர்டிக்கோவில் சென்று நின்றது.