அக்கா நான் புதுசு -3

3. ஹேமாவின் வருகை

“அடடா மழைடா அட மழைடா... அழகா சிரிச்சா புயல் மழைடா...”

-- தமன்னாவோட இடை செம்ம செக்ஸி. அதும் இந்த பாட்ல கொஞ்ம் தூக்கல். கருப்பு டிரஸ் வெள்ளை தோழ் செக்ஸி மேட்ச். எப்படிதான் அந்த ஸூட்டிங்ல எல்லா பயலுகளும் கண்ட்ரோல் பண்ணிக்கிட்டங்கலோ -- ஹரி தமன்னாவை கண்கள் வழியே சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தான்.

“நீங்கள் பார்த்துக் கொண்டிருப்பது உங்கள் விஜய்...”

“அம்மா இப்போ ஏன் TVய மாத்துனிங்க? நல்ல பாட்டு" கடுகடுத்தான் ஹரி.

“டேய் பாட்டாடா அது. அவளும் அவள் டிரஸ்சும்.” ஆதந்கித்தால் அவன் அம்மா.

“இன்னும் அந்த காலத்துலயே இருங்க" கோபத்தில் சோபாவை விட்டு ஹரி எலுந்து தன் அறையய் நோக்கி நடந்தான்.

“ஹரி ஹேமா வந்துட்டா" வெளியில் இருந்து குரல் வந்தது.
-- கருப்புசாமி மாமாவின் குரல் -- ஹரியின் உற்ச்சாகம் அதிகரித்தது. இதயம் சிரகடிக்க ஹரியின் கால்கள் வாசற்க்கதவை நோக்கி ஓடலானது.

“எங்க மாமா அக்கா?” வெளியே நின்றிருந்த கருப்பசாமி மாமாவிடம் வினவினான் ஹரி.

“அதோ கார் வருது பார்" கருப்பசாமி சொன்ன திசையில் பார்த்தான் ஹரி. அங்க கருப்பு நிற ஹோன்டா சிட்டி ஒன்று வந்து கொண்டிருந்தது.

“ஏன் மாமா நீங்க இரயில்வே ஸ்டேசன் போலயா?”

“இல்ல ஹரி எனக்கு கொஞ்சம் ஒர்க். அதான் அத்தை போயிருக்காங்க"

“மாமா எப்பயும் பிசிதான் ஹரி" பின் பக்கம் குரல் கேட்டு ஹரியும் கருப்பசாமியும் திரும்பினார்கள்.

“வாங்க பாலூ... நான் என்ன உங்கல மாரி பேங்க் மேனேஜரா? சன்டே ரெஸ்ட் எடுக்க?”

“அட்லீஸ்ட் சன்டே ரெஸ்ட் எடுங்க சாமி சார். அதும் ஹேமா வர்ரா இன்னைக்குமா?” அரிவுருத்தினார் பாலூ

“முக்கியமான ஆர்டர்... நான் போனாதான் அந்த லாரி டிரைவர் சீக்கிரம் கிளம்புவான்"

“ஹம்ம்ம்ம்... எப்பையும் பிஸினஸ் தான்" சொன்னபடி தெரு பக்கம் திரும்பினார் பாலூ. அதற்க்குள் கார் வீட்டை நெருங்கிவிட்டது. ஹரியின் கால் நிலைகொள்ளவில்லை. கண் நெருங்கிவிட்ட காரின் உள்ளே துலாவ ஆரம்பித்தது. கருப்பு நிர கண்ணாடி எதையிம் காட்டவில்லை. ஹரியின் இதயம் பொருமை இலந்தது, ஆனால் அப்பா அருகில் இருந்ததால் எதையும் காட்டிக்கொல்லாமல் நின்றிருந்தான்.

கார் வந்து ஹரி வீட்டின் கேட் முன்பு நின்றது. ஹரி ஆர்வத்துடன் காரை பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். பின் பக்கக்கதவு திரந்தது. ஹரியின் ஆர்வம் அதிகரித்தது.

-- அக்காவை பார்த்து 3 வருசம் ஆச்சு. அப்போ தான் 12த் முடிச்சு சின்ன பொண்ண சென்னை போனங்க. இப்போ எப்படி இருப்பங்கலோ. அப்பவே அவங்களுக்கு டெய்லி 2 லவ் லெட்டர் வரும். அவங்க அழகுக்கு இந்த ஊரே அடிமையா இருந்தது. அவங்க கூட ஒன்ன நட்ந்தா ஊரே நம்மல உற்றுப்பார்க்கும். செம்ம கெத்தா இருக்கும் --

ஹரி தன் பழையா நினைவுகளை அசைபோட்டபடி திரந்த காரின் கதவை பார்க்கலானான். உள்ளிருந்து  20 வயது மதிக்கத்தக்க பெண் ஒருவள் வெளிவந்தாள்.

ஹரியின் கண்ணகள் விரிந்தது... முகம் சிவந்தது... உடல் ஜில்லிட்டது...

-- ஹேமாக்காவா இது. OMG... அப்போ இருந்தத விட செம்ம க்யூட். அவங்க வெள்ளை நிறத்திற்க்கு மேட்சா வெள்ளை சுடி... அத மேட்ச் பன்ர பிங்க் கட் ஸூ... அவங்க அளவான உடலை அந்த சுடி மிதமா கட்டி இருக்கு... அந்த ஸ்லீவ் முலூ கையையும் மரைச்சு ஹோம்லியா காட்டுது... அழகான தங்க ஜிமிக்கீ... அதும் சின்னதா எடுப்பா இருக்கு... முதுகை வருடும் முடி அழகா ஓப்பன் பண்ணிவிட்டு நடுல ஒரு சின்ன கிலிப்... எப்பவும் மாராதா அந்த ஒற்றை சுருள் முடி வலது கண்ணை தொட்டு போகுது...
இதை எல்லாம் தூக்கி சாப்பிட்ர மாதிரி அவங்க முகம்... திட்டம் இட்டு செதுக்கிய சிலை... அளவான உடலுக்கு ஏற்ற வட்ட முகம். சப்பி கண்ணம்... அளவான் நெற்றி... சிரிய சிவந்த வாய்... பழிங்கு கலுத்து. இவை அனைத்தயும் பெருமை படுத்தும் வசீகர கண்கள். அந்த கண்ண பாத்துதான் பலபேர் விழுந்தாங்க. ஆனா ஏன் அந்த கண்ணு இப்போ டல்லா இருக்கு? ஒரு வேலை ட்ராவல் களைப்போ? இருக்கும் -- ஹேமாவின் அழகை இன்ச் இன்சா அளந்தது ஹரியின் கண்கள்.

-- அக்கா நீ மட்டும் எனக்கு மூத்தவளா இல்லைனா ஒரு பயலையும் நெருங்க விட மாட்டேன்... நானே உன்னை ப்ரப்போஸ் பண்ணி இருப்பேன்... ---

இதற்க்குள் ஹேமா காரைவிட்டு இரங்கி இவர்களை நோக்கி வந்துகொண்டிருந்தாள்.

"ஹலோ அங்கில்... ஹலோ அப்பா... "

"வா ஹேமா..." பாலூ புன்முறுவலுடன் ஹேமாவை வரவேற்றார்.

"ஹெலோ டியர்" கருப்பசாமி சொல்லி முடிப்பதற்க்குள்

"நீங்க பேசாதிங்கப்பா... 3 வருசம் கழிச்சு வரேன் உங்கனால ஸ்டேசன் கூட வர முடியல. அம்மாவ மட்டும் அனுப்பியிருக்கிங்க"

"இல்ல டியர் முக்கியமான ஒர்க் அதான் வர முடியல. வரலேனா என்ன இனி என் ஏஞ்ல் இங்க தான இருக்கப்போகுது.” கருப்பசாமி பாசம் காட்ட. ஹேமா ஹரி பக்கம் திரும்பினாள்.

"டேய் வாலூ எப்படி இருக்க? செம்மையா வலந்துட்ட. என்ன விட கொஞ்சம் ஹயிட் ஆஹீட்ட போல" பேசியபடி ஹேமா ஹரி அருகில் வந்தாள். ஹரியிடம் பதில் இல்லை.

"டேய் ஹரி என்ன ஆச்சு?" ஹரியை ஒரு உலுக்கு உலுக்கினால் ஹேமா.
சுய நினைவுக்கு வந்த ஹரி "என்ன? என்னக்கா கேட்டிங்க?" என்றூ உலரினான்.

"என்னடா ஹேமாக்காவ பாத்த சந்தோசமா?" பாலூ நக்கல் அடித்தார். ஹேமா ஹரியய் பார்த்து ஒரு கல்லச்சிரிப்பு சிரித்தால். ஹரிக்கு அதன் அர்த்தம் புரியவில்லை
****
-- அக்காவின் கால்கள் ரொம்ப சாப்ட்டா இருக்கு --
தன் அருகில் அமர்ந்திருந்த ஹேமாவின் கால்களை உற்று பார்த்துக்கொண்டிருந்தான் ஹரி. அவளுடைய தொடை பகுதி ஹரியின் தொடையுடன் உரசிக்கொண்டிருந்தது. அதை ஹரி ரசித்துக்கொண்டிருந்தான்.

“அப்பறம் ஆன்டி ஹரி நல்லா படிக்கிரானா? அப்பவே ஸ்கோல ஒரு கலக்கு கலக்குவான்.  இப்ப கேட்க்கவா வேணும். ஆமாம் உன்னோட 10த் மார்க் என்ன ஹரி" என்றால் ஹேமா

“கெட்கர நேரத்த பாரு... ரிசல்ட் வந்து 4 மாசம் ஆச்சு. இப்போ நான் +1 படிக்ரேன்" செல்லக்கோபம் காட்டினான் ஹரி

“ஸாரி டா என் சிட்சுவேசன் அப்படி"

“அதெல்லாம் ஸ்கூல் பஸ்ட் வந்துட்டான் ஹேமா. ஆனா +1 போன அப்பறம் தான் சார் மார்க் குரஞ்சிருச்சு" என்றாள் ஹரியின் அம்மா

“ஏன்டா... சரியா படிக்கரது இல்லையா?” ஹேமா வருத்துடன் கேட்டாள்

“அப்படி இல்லைக்கா... BIOLOGY ரொம்ப கச்டமா இருக்கு. அதுல தான் மார்க் குரஞ்சிடுச்சு"

“அடப்பாவி ஒரு BIOLOGY ஸ்டூடன்ட் பக்கத்துல இருக்கேன் இப்படியா சொல்றது?”

“ஆமாம், மேடம் ரேண்டு வருசமா கல கலனு பேசீட்டிங்க உங்க கிட்ட டஉட் கேட்க்க" ஹரி கோபம் காட்டினான்

“ஸாரிடா இப்பதான் நான் வந்துட்டன்ல, இனி நான் ஹெல்ப் பண்றேன்" ஒரு மெல்லிய புன்னகை பூத்தால் ஹேமா

-- இந்த சிரிப்புதான்க்கா உன்ன இன்னும் அழகா காட்டுது -- மனதிற்க்குள் அந்த சிரிப்பை ரசித்தான் ஹரி.

“ஆமாம் எனக்கு ஏதோ கிப்ட் வாங்கினேனு அங்கில் சொன்னார் எங்கடா?” ஹேமா வினவினாள்

“ஆமாம் ஹேமா அதுக்குதான் என்ன பாடாய் படுத்தினான்" என்றாள் ஹரியின் அம்மா

“என் கிப்ட்ட எங்கடா"

“வங்கக்கா தரேன்" ஹேமாவின் கையை பிடித்து கூட்டிச்சென்றான் ஹரி
*****
மாடியில் இருந்த தன் அறைக்கு ஹேமாவை அழைத்துச்சென்றான் ஹரி. ஹேமாவின் கையை பிடித்த நொடி ஹரிக்கு மின்சாரம் பாய்ந்தது. இதற்க்கு முன் பல முரை அவள் கையை பிடித்திருக்கிரான் ஆனால் இப்போது அது புது இன்பத்தை தந்தது. அவனால் இந்த மாற்றத்திற்கக்கான காரணம் சொல்ல முடியவில்லை.

“என் கைய பிடிச்சு கூட்டி போர அளவுக்கு வளர்ந்துட்ட? உனக்கு நியாபகம் இருக்கா இந்த ரூம்க்கு மொத மொத நீ வந்தப்போ நான் தான் உன் கை பிடிச்சு கூட்டிபோனேன்"

“அத நான் மரக்கவே இல்லக்கா. எப்ப இந்த ரூம்க்கு போனாலும் எனக்கி நீங்க கூட்டிப்போன நியாபகம் தான் வரும்.”

“இந்த வீடு கட்டி முடிச்ச புதுசுல நீதான் அடம்பிடிச்சியே. ஹேமாக்காதான் என்ன என் ரூம்குள்ள கூட்டிப்போகனும்னு" ஹேமாவின் பெருமை சிரிபுடன் ஹரி தன் அசட்டுச்சிரிப்பை சேர்த்துக்கொண்டான்.

பூட்டியிருந்த ரூம் கதவை ஹரி திரந்தான். திரந்து உள்ளே நுலைந்தான். ஹேமாவும் உள்ளே நுலைந்தாள். உள்ளே நலைந்த அடுத்த நொடி ஹேமா கதவை தாளிட்டால். ஹரி திரும்பிபார்த்தான். அவனுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை

“அக்கா ஏன் கதவை சாத்தீட்டங்க? “ ஹரியின் கேள்வி முடிவதற்க்குள் ஹெம அவனை நோக்கி ஓடிவந்தாள். வந்து அவனை இருக அணைத்துக் கொண்டாள்.

ஹேமாவின் ஸ்பரிசம் பட்ட மறுநொடி ஹரியின் இதயமே நின்றது. உச்சி முதல் பாதம் வரை ஆனந்த அலைகள் பாய்ந்தன. அவன் கை கால் முடிகள் வீருட்டு நேராக நின்றன. அவண் கண் அவனை ஏமாற்றியது. தன்னை சுற்றி இருந்த பொருட்கள் மாயமாவதாய் உணர்ந்தான். உலகமே கானாமல் போனது. மென்மையான நறுமனம் அவன் மூக்கைத் துலைத்தது.

ஹேமாவின் கழுத்து தன் தோழில் அணைத்திருப்பதை உணர்ந்தான். அவளுடைய மார்புகள் இவன் நெஞ்சுடன் உரசியது. அவள் தொடை இவன் தொடையய் உரசி சூடு ஏற்றியது. தான் உணர்வது சரியா தவரா என்று அவனாள் புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை. ஹரி தன் உறுப்பு பெரிதாவதை உணர்ந்தான்.

-- அச்சோ.. இது அக்காவுக்கு தெரிஞ்சா சங்கடமாபோயிடுமே-- பதைபதைத்தான் ஹரி. நல்ல வேலையாக ஹேமா தானே அந்த இன்ப நிமிடங்களை முடித்துக்கொண்டாள்.

“ஸாரி ஹரி. பட் நான் உன்ன ரொம்பா மிஸ் பண்டேன்டா அதான் என்னால கன்ட்ரோல் பண்ண முடியல"

“பரவாலக்கா.. நானும் உன்ன ரொம்ப மிஸ் பண்ணேன். பட் நீதான் உதய் கூட பிசியா இருந்தியே. அப்பறம் எப்படி என் நியாபகம் இருக்கும்?” தான் தவறாக பேசிவிட்டதை தாமதமாக உணர்ந்தான் ஹரி. அதற்குள் ஹேமா அழ துவங்கிவிட்டாள்.
****
-- சே... இன்னைக்குதான் அக்கா வந்தாங்க அதுக்குள்ள அழ வச்சிட்டோமே. சரியான முட்டாள்டா நீ. அப்படியா பெசரது. அக்காவ சமாதானம் பண்ரதுக்குள்ள போதும் போதும்னு ஆஹிட்டு. ஆனா கிப்ட் கொடுக்கமுடியாம போச்சே. சரி ஈவினிங்க் கொடுத்துக்கலாம் --

“ஹரி வா கிரவுண்டுக்கு போலாம்" ராஜா கதவருகில் நிற்ப்பதை ஹரி அப்போதுதான் கவனித்தான்.

“மச்சி எப்ப வந்த? ஏன் மார்னிங் வரல”

“ஹேமாக்கா வன்ந்திருக்காங்க நீ எப்படியும் மார்னிங் வர மாட்ட அதான் இப்போ வந்தேன். வா போலாம்"

“நண்பன்டா நீ"

“போதும் போதும் வா"